Het is een lange weg van The Rock in Noord-Wales naar de knock-outfase van de Champions League, en Nicky Hayen had zich geen moment kunnen voorstellen dat hij die onwaarschijnlijke reis zou maken.
Drie jaar geleden genoot de hoofdcoach van Club Brugge van het uitzicht — letterlijk — bij het thuisstadion van Cefn Druids als manager van Haverfordwest County in de Cymru Premier, de hoogste divisie van het Welshe voetbal. Het was Hayens eerste wedstrijd als coach en er waren 102 mensen aanwezig in een stadion dat naast een verlaten steengroeve ligt.
Gevraagd wat er door hem heen ging aan de zijlijn, glimlacht Hayen. “Wat ik op dat moment dacht, was: ‘Wat een mooi uitzicht’,” zegt hij.
“Het Rock-stadion is echt… je hoeft het niet door de tribunes heen te zien, want er zijn bijna geen tribunes, maar het is als een rots naast het veld en ik bewonderde het uitzicht.”
Hayens tijd bij Haverfordwest was kort maar krachtig. Hij genoot er zo van dat hij in tranen was toen hij vertrok, en het zegt alles over zijn genegenheid voor de club en de mensen die erbij betrokken zijn dat hij emotioneel wordt tijdens dit interview als hij praat over het respect dat de voorzitter van Haverfordwest, Rob Edwards, hem toonde nadat er een baan vrijkwam in zijn thuisland België.
Wat er daarna gebeurde, stond niet in iemands script.
Nadat hij in de zomer van 2022 terugkeerde naar Brugge om de reserves te coachen, nam Hayen het over als interim-manager van het eerste elftal toen Ronny Deila in maart vorig jaar werd ontslagen, met de club op de vijfde plaats aan het einde van het reguliere seizoen.
Twee maanden later, in de play-off mini-league met zes teams, leidde Hayen Brugge naar de titel. In juni kreeg hij de baan permanent. In december werd hij uitgeroepen tot Belgische coach van het jaar. Vorige maand versloeg zijn Brugge-team Atalanta, de winnaar van de Europa League van 2024, met 5-2 in totaal in de play-off ronde om een Champions League-gelijkspel in de laatste 16 tegen Aston Villa op te zetten.
Het is een wervelwind geweest en Hayen klinkt net zo verrast als iedereen. “Nooit in mijn 44-jarige leven had ik gedacht dat ik ooit het eerste team van Brugge of een topteam zou managen”, zegt hij.
