De muren komen dichterbij: Hasi’s geduld raakt op nu de crisis zich verdiept
Het gebrul dat zaterdag door het stadion galmde, was er geen van triomf, maar van pure, onvervalste frustratie. Toen het laatste fluitsignaal klonk, waarmee een nieuwe teleurstellende prestatie en een derde competitienederlaag op rij werden bevestigd, steeg er een koor van boegeroep op vanaf de tribunes, met een paar spreekkoren gericht aan één man: Besnik Hasi.
Nog maar enkele maanden geleden werd Hasi’s aanstelling met voorzichtig optimisme ontvangen. Hij was de discipline, de tacticus die was aangesteld om het schip weer op koers te krijgen en de identiteit van een stuurloze club te herstellen. Nu is dat optimisme verdampt en vervangen door een voelbaar gevoel van onvrede dat zijn termijn dreigt te verwoesten. Voor het eerst wordt het ondenkbare openlijk besproken: staat Besnik Hasi op de rand van ontslag?
Bronnen dicht bij de hiërarchie van de club suggereren dat het geduld van de directie, die ooit trouw bleef aan hun man, nu aan een zijden draadje hangt. De aanvankelijke respijtperiode die een nieuwe manager kreeg, is allang verstreken. De eisen waren duidelijk: een herkenbare stijl implementeren, consistente resultaten behalen en meedingen naar Europese kwalificatie. Op alle drie de fronten faalt Hasi.
De statistieken zijn somber. Het team heeft slechts twee van de laatste tien wedstrijden in alle competities gewonnen. Ze zijn afgezakt naar een teleurstellende middenmootpositie, met maar liefst twaalf punten achterstand op het tempo dat ze zichzelf als doel voor de voorbereiding hadden gesteld. Nog alarmerender is het getoonde voetbal; het team verliest niet alleen, maar doet dat ook met een verbijsterend gebrek aan cohesie, spirit en een duidelijk spelplan.
“Ons is intensiteit en een hoge druk beloofd”, fulmineerde een prominent lid van de grootste supportersvereniging van de club, die anoniem wilde blijven. “Wat we zien is passief, onsamenhangend en eerlijk gezegd saai. De spelers zien er verward uit en er is geen sprake van strijd. De manager moet daar de verantwoordelijkheid voor nemen.”
Dit gevoel wordt herhaald in de wandelgangen van de macht. Onlangs werd een spoedvergadering van de raad van bestuur bijeengeroepen, niet om transferdoelen te bespreken, maar om de “huidige situatie van het management” te bespreken. Hoewel er geen officiële stemming heeft plaatsgevonden, schijnt een fractie binnen de raad van bestuur nu actief aan te dringen op verandering. Ze stellen dat het seizoen voorbij glijdt en dat de kosten van inactiviteit – zowel financieel als qua fanrelaties – te hoog zijn om te dragen.
Hasi’s publieke optreden heeft de storm niet doen bedaren. Zijn interviews na de wedstrijd zijn een voorspelbare cyclus geworden van het afschuiven van de schuld op individuele fouten, twijfelachtige scheidsrechters en een gebrek aan “geluk”. Voor een fanbase die wanhopig op zoek is naar verantwoording, is zijn weigering om zijn eigen tactieken en selecties kritisch te bekijken een bittere pil om te slikken.
De aankomende wedstrijd tegen worstelende rivalen lijkt nu niet langer een kans, maar een potentiële executiedatum. Er wordt algemeen aangenomen dat alles behalve een overtuigende overwinning de raad van bestuur tot actie zal dwingen. De financiële gevolgen van het ontslaan van een manager zijn aanzienlijk, maar de raad van bestuur weegt die nu af tegen de oplopende kosten van een mislukte campagne en een steeds meer opstandige fanbase.
De boodschap van de tribune en de bestuurskamer is nu één en dezelfde: de tijd voor excuses is voorbij. Besnik Hasi werd aangetrokken als de oplossing, maar hij wordt snel het probleem. De molensteen van het falen is zwaar, en voor Hasi kan die last binnenkort ondraaglijk worden. Zijn positie is niet langer veilig; hij is gevaarlijk, en het aftellen naar een beslissing is nu echt begonnen.
Leave a Reply