Ik ben hier niet als bezoeker, noch als oud-directeur die terugblikt op gloriedagen. Ik ben hier om een ​​nieuw hoofdstuk te schrijven, niet alleen voor mezelf, maar ook voor deze historische club. Het gewicht van het embleem op mijn blazer voelt vertrouwd, maar de verantwoordelijkheid die het met zich meebrengt is nu groter dan ooit. Ik ben belast met het voorzitterschap van RSC Anderlecht en ik aanvaard het met een hart vol respect en een geest vrij van illusie.

Een nieuwe dageraad in Neerpede: mijn belofte aan Anderlecht

Door Michael Verschueren, clubvoorzitter van RSC Anderlecht

ANDERLECHT, BRUSSEL – De ochtendmist hing nog boven de velden van Neerpede toen ik vandaag uit mijn auto stapte. Er heerst hier een bijzondere stilte bij zonsopgang, een stilte die zowel heilig als verwachtingsvol aanvoelt. Het is een stilte die ik me van jaren geleden herinner, maar vandaag is die anders. Vandaag is het de stilte vóór de symfonie die we gaan componeren.

Ik ben hier niet als bezoeker, noch als voormalig directeur die terugblikt op gloriedagen. Ik ben hier om een ​​nieuw hoofdstuk te schrijven, niet alleen voor mezelf, maar ook voor deze historische club. Het embleem op mijn blazer voelt vertrouwd aan, maar de verantwoordelijkheid die het met zich meebrengt is nu groter dan ooit tevoren. Ik ben belast met het voorzitterschap van RSC Anderlecht en ik aanvaard het met een hart vol respect en een geest vrij van illusie.

Als je door de gangen van het trainingscentrum loopt, langs de glimmende trofeeën en de vervaagde foto’s van legendes, kun je niet ontsnappen aan de enorme omvang van deze instelling. De gezichten van Van Himst, Scifo, Vanden Stock en Grün kijken neer, niet als juryleden, maar als herinneringen. Ze herinneren aan een standaard, een manier van leven, een meedogenloos streven naar uitmuntendheid die Anderlecht generaties lang heeft gekenmerkt. Dat is de erfenis die we moeten eren.

Maar laat ik duidelijk zijn: we zullen niet in het verleden leven. Nostalgie is een comfortabele deken, maar het kan de toekomst niet verwarmen. Onze missie is niet om terug te denken aan vroegere glorie; het is om een ​​nieuwe glorie te bouwen, steen voor steen, met dezelfde ambitie en durf als onze voorouders.

De uitdagingen zijn reëel. Het landschap van het Belgische en Europese voetbal is ingrijpend veranderd. Toch blijft de kern van deze club haar mensen – de trouwe supporters die het Lotto Park vullen met een passie die alle logica tart, de toegewijde staf die onvermoeibaar achter de schermen werkt, en de jonge talenten die ervan dromen om paars-wit te dragen.

Mijn eerste dag is niet bedoeld voor grootse uitspraken of snelle, drastische maatregelen. Het is bedoeld om te luisteren. Het is bedoeld om de coaches, de scouts, de terreinknechten en de accountants te ontmoeten. Het gaat erom een ​​cultuur te herstellen waarin iedereen, van de aanvoerder tot de uitrustingsmanager, begrijpt dat ze essentieel zijn voor ons succes. We moeten van begin tot eind herbouwen en ervoor zorgen dat onze jeugdopleiding – de levensader van deze club – de afgunst van Europa blijft, terwijl we tegelijkertijd intelligente, strategische beslissingen nemen voor de eerste ploeg.

We zullen geduldig zijn, maar niet passief. We zullen ambitieus zijn, maar niet roekeloos.

Het doel is simpel en diepgaand: RSC Anderlecht terugbrengen naar de plaats die het verdient. Om ons volkslied te horen klinken in de laatste fase van de Europese competities. Om mee te strijden om de landstitel, niet als outsider, maar als protagonist. Om een ​​club te zijn die gerespecteerd wordt om zijn resultaten en bewonderd om zijn filosofie.

De reis van duizend mijl begint met één stap. Vandaag was die stap. Het werk is al begonnen. De mist is opgetrokken in Neerpede en de zon schijnt op de velden. Het is een nieuwe dag. En samen zorgen we ervoor dat het de eerste van vele mooie dagen wordt.

Michael Verschueren